Herkes zorluk çeker yaşarken.
Yaşamak başlı başına bir zorluktur zaten.
Zordur.
Beceremeyenler ölmeyi diler.
Dileyebilirler de zaten.. En doğal haklarıdır. Kimi mutluluk diler, kimi aşk, kimi para, kimi başarı, kimi sağlık.. Kimi de ölümü diler.
Artık yaşamaktan tat alamayacaklarını düşünürler, zor gelir bi' şeylerle savaşmak, birazcık tersine gitti mi olaylar hemen yön değiştirirler -ki o yön ölüme doğrudur-
Mutlu olamayacaklarını sanırlar, hayatın bütün zorluklarıyla cenk ettiklerini, hayatın bütün tokatlarını yediklerini sanırlar belli bi' yaşa geldiklerinde. Halbuki görmedikleri, bilmedikleri o kadar çok acı vardır ki.. Onlar -ki onlar güçsüzdürler- kendilerini dünyanın en dertli, en artık ölmesi gereken insanı olarak görürler.
Ölümü seçmek güçsüzlüğün simgesidir.
Ölümü dilemek güçsüzlüktür.
Kırılganlıktır, kendine güvenmemektir, toplum içinde söyleyecek sözünün olmamasıdır, apışıp kalmaktır ölümü dilemek.
Ölümü dilemek cahil olmaktır.
Ölümü dilemek 7 kat yerine dibine 2 türlü sokmaktır.
Lavinia*
