Belki herşeyi hayatından çıkartabilirsin.
Aileni bile çıkartabilirsin.
İstediğine anında tekmeyi basabilirsin.
Lakin gel gör ki aşk hayattan çıkmıyor.
Çıkmak bilmiyor.
Her yangınından sonra küllerinden doğmaya çalışırken söylemişsindir, yeminler etmişsindir. Aşk artık yok hayatımda demişsindir.
Bende demişimdir.
Yeminler, tövbeler etmişimdir.
Lakin 1 saniyen diğer saniyeni tutmuyorken böyle yersiz yeminler etmek ne kadar doğru ?
Ki hayatından aşkı çıkartabilen azdır herhalde.. Var mıdır ya da ? Bilemem.
Tek bildiğim Davos'a meydan okurcasına aşk benim için bitmiştir diyenlerin ertesi günü aşık oldukları.. Buna bende dahilim. Böyle kör pis bi'şey işte aşk.
Pis ve güzel.
Kör ve mutluluk dolu.
Lavinia*
