Daha önce çok yazdım-çizdim adına. Bilmedin, görmedin, kimse görmedi, kimse bilmedi-bilmeyecek.
Seni hiç bir yere koyamadım. Neyimdin ? Kimdin ? Neden vardın ? Ne diye çıkmıştın karşıma ? Hem de en zor zamanımda. Kurtarıcı mıydın ? Belki de. Lakin ben daha da dibe batmıştım. Gördüğüm anda "Bu" dedim. "O unutulmayacak hikayelerin kahramanı, benim hikayemin kahramanı, o." Çok kısa bi' zamanda tanıdım-öğrendim aslında ne olduğunu.. Neyi sevdiğini, ne yediğini, burcunu, tarzını, saat kaçta uyuduğunu her şeyini.. Hep dinlemek istedim seni. Hep anlat istedim. Her şeyini en ince ayrıntısına kadar bilmek istedim. Önceleri çok benimsedim seni, "Ben gibi" dedim senin için. Zamanla farkettim aslında sadece "Sen" olduğumu. Farkettim ve kahroldum. Kızdım kendime, sövdüm zaman zaman.. Nasıl olurdu ? Nasıl yapardım ? Nasıl hakim olamazdım duygularıma ? - Ne zaman hakim olmuştuk ki duygularımıza ? - Sana aşık olduğum gerçeğini kimse bilmesin istedim, kimse öğrenmesin. Ayıp mıydı ? Değildi. Lakin beni deşerdi acısı. Bilirdim. Sen benim nefesimdin, bi' başkası senin nefesin. O bi başkası da başkasının nefesiyle yaşadığından sen yaşamıyor sayılırdın. Nefes almadan yaşamak olanaksızdı ya hani ben de ölüydüm, farkında değildin.
Çok şey yaşadım seninle aslında. Her güzel şeyi seninle tamamladım, her olumsuzluğu seninle güzelleştirdim. Her ağladığımda sana sığındım aslında. Her kötü olayda sana geldim. Ne zaman güzel bi' şey olsa seninle paylaştım. Bilmedin. Derdimi döktüm inci inci önüne, dinledin, akıl verdin. Yeri geldi kızdın, kıyameti kopardın, ufacık bi' şey söylememe dahi izin vermedin.. Yeri geldi sen de ağlattın. Bilmedin. Yeri geldi sen korudun beni. Sen kol-kanat gerdin, sen karnım ağrıyıncaya kadar güldürdün.. Ve ben bi' sana güvendim. Bi' sana anlattım her şeyimi, ilk önce sen öğrendin derdimi-tasamı. Sadece sana sarılmak güzeldi. Sadece senin kokunu içime çekmek güzeldi. Sadece seninle dalga geçmek, seninle gülmek, seninle ağlamak güzeldi. Bilmedin. Kimse bilmedi.
Şimdi mi ?
Hala varsın. Olmaya devam ediceksin. Ben seni öldürdüm. Hem de bugün. Evet ben seni bugün öldürdüm. Öldürdüm ve en derinime gömdüm. Sen benim için sadece bi' bedensin şimdi. Hayatımdan çıkaramayacağım kadar iz bıraktın. Bilmedin. Yaptığın hiç bi'şeyi bilmedin. Farketmedin. O kadar acıttın ki.. O kadar kanattın ki.. En çok kanayan yere gömdüm seni. Ben seni yine göreceğim, yine vakit geçireceğiz, konuşacağız, tartışacağız, güleceğiz, ağlayacağız.. Sen yine olacaksın lakin geçtiğin yollardan bi' daha asla geçemeyeceksin.
Yine de olsun. İyi ki varsın aslında. İyi ki girmişsin hayatıma. İyi ki Üzmüşsün, ağlatmışsın aslında. İyi ki vurmuşsun, yaralamışsın, kırmışsın, deşmişsin her gün, her dakika yaramı. Deşmişsin de bilmemişsin.
Olsun.
Bu sana dökeceğim son paranoya. Bi' daha asla yazmayacağım adına.
Sen en derinime gömülmüş bi' can olarak kalmaya devam edeceksin.
Lavinia*
